My Smoki

Wleciałem. Wylądowałem i rozejrzałem się. Położyłem się na brzegu i zanurzyłem łapę w wodzie.

Wleciałam.Usiadłam nad rzeką,napiłam się wody i położyłam się.Rozmyślałam właśnie nad tym,co przed chwilą wydarzyło się w górach,a później nad tym,nad iloma smokami już zwyciężyłam.

Wleciałem powoli szukając miejsca gdzie mógłbym ułożyć swe ogromne cielsko. W końcu położyłem się dość blisko rzeki. Zręcznie manewrując swym ciałem położyłem się na boku. Używając swej magii lodu utworzyłem lodową kopułę nad sobą i po chwili usnąłem.

Siedząc w bezruchu wyczułam,że musi to być samiec.Kopuła była ogromna,więc bez problemu mógł się tam zmieścić.Najprawdopodobniej ten smok jest rasy lodu,ale nie mam pewności.W końcu ja nie jestem rasy lodu,a też potrafię zrobić taką kopułę....

Obudziłem się i przez chwilę nie wiedziałem gdzie jestem. Zobaczyłem nad sobą lodową kopułę i wszystko sobie przypomniałem. Usnąłem nad rzeką. Wstałem, spojrzałem na lód otaczający mnie i znienacka dmuchnąłem ognistym strumieniem. Lód stopił się gładko. To co zobaczyłem na zewnątrz wstrząsnęło mną na chwilę. Niedaleko siedziała smoczyca tęczy. I patrzyła się na mnie. Dalej stał nasz przywódca. Przez chwilę przyszła mi do głowy głupia myśl, że całe stado się na mnie gapi i stoi za mną. Spojrzałem ukradkiem do tyłu, lecz jak myślałem nikogo tam nie było. Wstałem i otrząsnowszy się ze śniegu podszedłem do Suzuki.
- Witaj. Jestem Skie. Miło mi cię poznać. Mam nadzieję, że dobrze ci się spało. - uśmiechnąłem się ciepło do smoczycy.

- Mnie też. - nie wiedziałem co powiedzieć, więc usiadłem i znowu się uśmiechnąłem, tym razem nieśmiało, spoglądając na swoje łapy.

-Witaj, Skie. Witaj, Suzuki. - powiedziałem, uśmiechając się miło. - Urządziliście już swoje jaskinie? Przepraszam, lepszych nie było.